Ostatnie tygodnie obfitowały w podróże. Zasmuciły mnie nasze polskie drogi i wcale nie o ich stan mi chodzi, bo akurat w tej sferze jechało się przednio. Zdecydowana większość kierowców znaki prędkości traktuje jedynie, jako wskazówki a ograniczenia i limity nie interesują ich. Yanosik skutecznie pokazuje gdzie można bez strachu, depnąć i zasuwać nie patrząc
Posiadanie trzy i pół latka to naprawdę zadziwiające doświadczenie. Kiedy okazuje się nagle, że jak zadzwonisz do ojca, który akurat bawi się z Młodym na sali zabaw to możesz prowadzić z dzieckiem najprawdziwszą rozmowę. Mówi gdzie jest, czym się bawi, i czy się dobrze bawi. Nie mogę uwierzyć, że kiedyś nie potrafił siadać, a teraz
Wracałam z Festiwalu książkowego i rozmawiałam przez telefon z dalszą znajomą. Od słowa do słowa mówię, o mojej stercie ciuchów po Gabrysiu i moim pomyśle na nie. Mam trzy pudła ubrań, różnych. Niektóre widziały tylko moje dziecko, inne były u dwóch lub trzech maluchów, a jeszcze inne leżą nowe z metą. W procesie myślenia co
Mogę powiedzieć, że moje dziecko jest odpieluchowane. Ostatnio tylko założyłam mu pieluszkę jak byliśmy w szpitalu z bolącą nóżką. Wiedziałam, że będzie mógł mieć trudności z „dobiegnięciem” na czas do toalety i nie chciałam żeby korzystał z toalety dla pacjentów w szpitalu, bo jak wiadomo nigdy nic nie wiadomo. Od tej pory Gabryś biega bez
Ukrywam posty na Facebooku. Kiedy już po raz piętnasty wyskoczy mi informacja o tym, że dziecko zginęło pod kołami kierowcy, że umarło na tylnym siedzeniu, że rodzina zastępcza znęcała się nad dziećmi kilka lat i wszyscy byli na to głusi i ślepi to ukrywam te wiadomości. Raz mi wystarczy. Nie jestem w stanie więcej przyjąć
Jestem pewna, że już od najmłodszych lat na pytania skąd się biorą dzieci należy dziecku mówić prawdę. Prawdę dostosowaną do jego wieku i pojmowania świata. Mój syn wie, że wyszedł z brzuszka mamy, mój syn wie, że w piersiach mamy płynie mleko, mój syn wie, że ma siusiaka i pupę. Pomógł nam też film o
Na Dzień Dziecka postanowiliśmy zrezygnować z masowych szaleństw, bo ani dziecku nie jest wtedy dobrze, ani rodzicom. Poszliśmy więc do spokojnego Muzeum Wojska Polskiego. Oglądaliśmy samoloty. Nagle słyszę głos małego chłopca: – Gabryś, Gabryś! Gabryś patrzy i się cieszy i raduje – kolega z przedszkola! Poklepali się po głowach i poszliśmy dalej. Następnie poszliśmy na
